Indiase vrouwen kleden zich vaak in kleurrijke kleding van mooie stoffen. De textielindustrie is, naast de houtindustrie, een van de grootste industrieën in India. Het is gebaseerd op het omzetten van vezels in garen, welke gekleurd en geweven worden naar textiel. Het maken van typische Indiase tapijten is een eeuwenoude kunde in India die vaak al jaren is doorgegeven van vader op zoon.
Indiase wevers maken traditioneel gebruik van groene, lichtblauwe, roze en witte tonen. De ontwerpen van traditionele Indiase tapijten zijn gedetailleerd en over het algemeen asymmetrisch van aard. Wevers gebruiken de omgeving als inspiratie waardoor patronen vaak bloemen en realistische figuren bevatten.
Indiase oosterse tapijten worden gemaakt door middel van asymmetrische knopen. Zonder te diep in de weeftechniek van traditionele Indiase tapijten te treden, wordt het overgrote deel van de tapijten met de hand geweven. De techniek van het weven van tapijten wordt al jaren van vader op zoon doorgegeven. De weeftechniek van Indiase wevers is zeer verfijnd en aristocratisch van aard. De basis die voor het tapijt wordt gebruikt is vaak katoen. Het type gereedschap dat wordt gebruikt is afhankelijk van de regio waar het vloerkleed is gemaakt.
Het meest voorkomende patroon van Indiase tapijten is het bloemmotief. Bloeiende patronen worden handgeweven en gecombineerd in een mooi vintage vloerkleed. In sommige antieke Indiase tapijten worden bloemen op het tapijt in bosjes gerangschikt en wordt elke stengel met een andere verbonden. Ook Perzische tapijten kenmerken zich met dit soort designs. Naast bloemmotieven worden er ook figuren op traditionele manier geweven.
Echt oude traditionele Indiase tapijten weerspiegelden ook wel eens jachtscènes. Wevers gebruikten hun omgeving als inspiratie en de grote kleden weerspiegelen daarom soms hele scènes uit het leven van de Indiase. Ook olifanten waren een terugkerend patroon in tapijten samen met een rand van maskers. De waq-waq boom, ook wel bekend als de maagdenboom, is een ander voorkomend element in traditionele handgeweven Indiase tapijten. Tapijten met een waq-waq boom werden vaak cadeau gegeven van de ene stam aan een andere stam. De waq-waq boom symboliseert namelijk vruchtbaarheid en voortplanting.
Als een Indiase vloerkleed gemaakt wordt in het noorden van het land wordt vaak zachte en glanzende wol van Kashmir gebruikt. Ruwe, ondoorzichtige wol wordt over het algemeen gebruikt in de zuidelijke regio’s van India.
Sinds 1860 en 1870 begonnen Indiase tapijtfabrikanten chemische kleurstoffen te gebruiken voor de productie van tapijt. Hierdoor kreeg de textielindustrie een grote boost en steeg het aanbod textielsoorten enorm. Andere materialen voor de productie van een tapijt konden worden ingezet en patronen uit andere delen van de wereld werden in productie genomen in India.
In de 19e eeuw veranderen de Indiase tapijtontwerpen extreem. Mede door de verandering van de productie kon India voldoen aan de Europese marktvraag. Europese woonstijlen namen hun intrede in het vroeger zo traditionele India.
Echte traditionele handgeweven Indiase tapijten zijn zeldzaam en kostbaar geworden. Toch kan je nog wel antieke Indiase tapijten tegenkomen. Doordat een traditionele Indiase tapijt geweven is van kostbare materialen kan deze tientallen jaren mee. Hierdoor zijn ze nog wel terug te zien in musea bijvoorbeeld als onderdeel van Indiase geschiedenis collecties. Helaas kan tegenwoordig niet altijd meer herleid worden waar het tapijt vandaan kwam.
Nog steeds maakt de Indiase textielindustrie grote veranderingen mee. Zo staat Indiase weeftechniek vooral bekend om de jaqcuard weeftechniek, ook wel jacquardmechnisme genoemd. De Jacquard weeftechniek wordt vooral gebruik om grote ingewikkelde patronen te weven. Indiase wol is naast katoen nog steeds het meest gebruikte materiaal voor de productie van Indiase tapijten. Toch doen andere materialen als jute vloerkleden en synthetische materialen als polypropyleen steeds meer hun intrede in het Indiase tapijtproductie.
Neem contact op met onze klantenservice
